Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 αντιπροσωπεύει το σχεδόν 95% των κρουσμάτων διαβήτη. Η ανάπτυξη και η εξάπλωση του σακχαρώδη διαβήτη σχετίζεται άρρηκτα με τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής, την έλλειψη άσκησης και τα περιττά κιλά. Οι πάσχοντες από διαβήτη υπολογίζονται ήδη σε 537 εκατομμύρια παγκοσμίως, αλλά τα νούμερα, δυστυχώς, δείχνουν ολοένα και πιο αυξητικές τάσεις. Έτσι, το 2045 υπολογίζεται ότι θα έχουν φθάσει στα 783 εκατομμύρια. Στη χώρα μας, από διαβήτη πάσχει ήδη το 11% του πληθυσμού. Η νόσος βλάπτει σοβαρά την υγεία, καθώς αποτελεί κύρια αιτία:
• Εμφραγμάτων
• Εγκεφαλικών
• Νεφρικής ανεπάρκειας
• Τύφλωσης
• Ακρωτηριασμού κάτω άκρων
Η νέα ανάλυση έδειξε ότι το περπάτημα μπορεί να μας προστατεύσει σημαντικά από αυτόν. Αρκεί η ταχύτητά μας να υπερβαίνει τα 4 χιλιόμετρα την ώρα. Τα 4 χιλιόμετρα αντιστοιχούν σε περίπου 87 βήματα το λεπτό για τους άνδρες ή 100 βήματα το λεπτό για τις γυναίκες. Σε όσους, λ.χ., υπερβαίνουν την ταχύτητα των 6 χλμ/ώρα, η μείωση του κινδύνου φθάνει στο 39%.
Τα νέα επιστημονικά δεδομένα
Οι ερευνητές, εξέτασαν συνδυαστικά τα δεδομένα από 10 προγενέστερες μελέτες που είχαν πραγματοποιηθεί σε Βρετανία, Ιαπωνία και ΗΠΑ, μεταξύ 1999 και 2022. Στις μελέτες αυτές έλαβαν μέρος συνολικώς 508.121 ενήλικες εθελοντές. Οι επιστήμονες είχαν παρακολουθήσει την πορεία της υγείας τους επί 3 έως 11 χρόνια. Η συνδυασμένη ανάλυση (μετανάλυση) έδειξε πως σε σύγκριση με το περπάτημα με ταχύτητα κάτω από 3 χιλιόμετρα την ώρα, όσοι βαδίζουν με ταχύτητα 3-4 χλμ/ώρα έχουν 15% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν διαβήτη τύπου 2.
Αντίστοιχα, όσοι βαδίζουν με ταχύτητα 5-6 χλμ/ώρα διατρέχουν 24% χαμηλότερο κίνδυνο. Οι μειώσεις αυτές είναι ανεξάρτητες από τη διάρκεια της βάδισης, διευκρινίζουν οι ερευνητές. Πόσο σημαντική είναι η παρατηρούμενη μείωση; Για το περπάτημα με πολύ γρήγορο βήμα (πάνω από 6 χλμ/ώρα) η μείωση του κινδύνου κατά 39% σημαίνει 2,24 κρούσματα διαβήτη ανά 100 άτομα, γράφουν οι ερευνητές.
Συνολικά, η μελέτη έδειξε πως με κάθε αύξηση στην ταχύτητα της βάδισης κατά 1 χλμ/ώρα, μειώνεται 9% ο κίνδυνος διαβήτη.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην Βρετανική Επιθεώρηση Αθλητιατρικής (BJSM).
